Blog

«Για ποιό λόγο να ζούμε με έργα τέχνης αλλότρια; Ας κατασκευάσει ο καθένας τον δικό του καθεδρικό» – Χόρχε Λουίς Μπόρχε

Η γραμμική ως φόρμα αλλά δυναμική ως εκφραστικό αποτύπωμα γραφή της Claudia Pinieiro στο έργο της «Καθεδρικοί» μας καθήλωσε την Κυριακή 18 Μαϊου σε μιά συνάντηση που κράτησε άνω των 3 ωρών, συζητώντας τα ποικίλα θέματα που προέκυψαν αλλά και παίρνοντας στη φαρέτρα της σκέψης μας και αυτά που ενέσκυψαν από τη αλληλοεπίδραση των ιδεών μας.

Ο θρησκευτικός φανατισμός και οι σχέσεις εξουσίας και καταπίεσης εντός της οικογένειας, το δικαίωμα στην γυναικεία αυτοδιάθεση, η διαχείριση του βάρους της ατομικής τραυματικής ιστορίας, οι εκκωφαντικές σιωπές που επιβάλλουν τον ρυθμό τους, η βία που υπαινικτικά και υπόγεια εισβάλλει στις ζωές μας και είναι παρούσα και αποτυπώνεται στον συντηρητισμό και στις κοινωνικές αγκυλώσεις είναι μόνον κάποια από τα θέματα που μας απασχόλησαν με πάθος. Η συγγραφέας κάνει την γραφίδα της μοχλό για να αναδειχθεί το γεγονός ότι στην Αργεντινή – και όχι μόνον, τα τραύματα που θάφτηκαν κάτω από τους ομαδικούς τάφους των εξαφανισμένων, τα ατιμώρητα εγκλήματα, οι άκαμπτοι «θεσμοί», οι χιλιάδες προσωπικές ιστορίες που ζητούν δικαίωση ούτε είναι εύκολο, ούτε πρέπει να ξεχαστούν.

«…Επειδή η αλήθεια που μας αρνούνται πονάει μέχρι την τελευταία μας μέρα…. Νομίζουμε ότι στόχος μας είναι να μάθουμε την αλήθεια ενώ, στην πραγματικότητα εννοούμε την «δική μας αλήθεια».. δεν ξέρω εάν είμαι πρόθυμος να ανασύρω τις ανεπιθύμητες αλήθειες»…..

Το βάρος της τραυματικής ιστορίας και πώς συνδιαλέγεται με τη λογοτεχνική παράδοση της Λατινικής Αμερικής, η ηθική με τις συνεπειοκρατικές, δεοντολογικές και αρεταϊκές συνέπειες και εφαρμογές της συνδέθηκαν με την εξωστρέφεια και το δυναμικό φεμινιστικό κίνημα και έδωσαν ένα στιβαρό ανάγνωσμα που ρέει ορμητικά με ηθική, θεωρητική αλλά και σωματική επίδραση στον αναγνώστη.

Η επόμενη και τελευταία συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Σ Α Α Κ Ανατόλια για την τρέχουσα περίοδο θα πραγματοποιηθεί στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης όπου θα επισκεφθούμε την έκθεση «Ελληνόβλαχοι και Εθνο-ευεργεσία: τεκμήρια από το παρελθόν, διδάγματα για το μέλλον – Η συμβολή του βλαχόφωνου παροικιακού ελληνισμού στη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους», η οποία εγκαινιάστηκε το Δεκέμβριο, από την Υπουργό Πολιτισμού, κα. Λίνα Μενδώνη. Το μέλος μας, δρ. Βίκυ Κερτεμελίδου που έχει επιμεληθεί προσωπικά την έκθεση θα έχει να μας πει πολλά.

«Πίσω από τα γεγονότα που μας λένε, υποπτευόμαστε άλλα γεγονότα που δεν μας λένε.  Είναι τα πραγματικά γεγονότα.  Μόνο αν τα γνωρίζαμε, θα καταλαβαίναμε – Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Η δέσμευση απέναντι στη λογοτεχνία και την τέχνη»

Ανδρομάχη Καρανίκα – Δημητριάδου,

Συντονίστρια

Η πραγματική ιστορία του δικαστή Ιβάν Ίλιτς Μετσνίκοφ  μεταφέρθηκε από την μητέρα του στον μέγιστο των Ρωσσικών γραμμάτων Λ. Τολστόι (09.09.1828 – 20.11.1910) και εκείνος, με την δύναμη της γραφίδας του, την  μεταμόρφωσε σε μία νουβέλα που συγκινεί μέχρι και σήμερα στηλιτεύοντας το ψευδεπίγραφο των αποκαλούμενων «ευυπόληπτων» μελών της εκάστοτε «ανώτερης» κάστας, την μάταιη αναζήτηση των εφήμερων, τις ραδιουργίες για την απόκτηση αξιωμάτων, την στοχοποίηση της δόξας και του χρήματος ως ιδανικό ενώ την ίδια στιγμή, τα αέναα ερωτήματα της ανθρώπινης ψυχής  για την φθορά, τον φόβο, τον σκοπό της ύπαρξης και την ισότητα όλων απέναντι στο κοινό τέλος αιωρούνται αμείλικτα.

Μετά την γλαφυρή εξιστόρηση της προσωπικής επαγγελματικής εξέλιξης του δικαστή Ιβάν Ίλιτς και την διαδρομή των προσωπικών του επιλογών, η αστεία αφορμή της πτώσης του πάνω σε ένα πόμολο σηματοδοτεί το εναρκτήριο λάκτισμα όλων των σοβαρών προβλημάτων του, την  μακρά και αγωνιώδη πορεία του προς τον θάνατο αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το έναυσμα του ταξιδιού του στην αυτογνωσία, στην εσωτερική κρίση και τον πνευματικό λυτρωμό στην επικείμενη πορεία προς το αναπόφευκτο.  Ως καλλιτέχνης ο Τολστόι διακρίνεται για τη βαθιά γνώση των κρυφών πτυχών της ψυχής και την άμεση καθαρότητα του αισθήματος και μέσα από όλη αυτή την διαδρομή επιτυγχάνεται η ουσιαστική επισήμανση προς τον θεατή ότι το μέγιστο δώρο είναι η ζωή και η διαχείρισή της.

Η παράσταση παίζεται στην Αθήνα με τεράστια επιτυχία για 6 συναπτά έτη.  Η μαεστρική θεατρική διασκευή και η σκηνοθετική προσέγγιση της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη με το λιτό σκηνικό σε συνδυασμό με το δίδυμο των ηθοποιών Γιώργου Γαλίτη και Θανάση Κουρλαμπά να ξετυλίγουν το υποκριτικό τους ταλέντο αλλά και την σκηνική τους ευφυϊα, με διαρκή εναλλαγή τόσο φυσικά και αβίαστα, ισόποσα μοιρασμένη τόσο σε κωμικό  και σε δραματικό επίπεδο της ενσάρκωσης και των  18 ρόλων της νουβέλας, με την εξαιρετική τους ερμηνευτική και κινησιολογική ικανότητα καθηλώνουν τον θεατή προκαλώντας την καταβύθιση στο ατομικό του μονοπάτι χωρίς όμως να τον αποκόπτουν και από τις προσωπικές του σανίδες σωτηρίας.

Η Λέσχη Ανάγνωσης με συγγενείς και φίλους παρακολούθησε την θεατρική αυτή παράσταση που απέσπασε τον θαυμασμό όλων και την μέθεξη.  «Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του» είχε πει ο G. Bernard Shaw (Νόμπελ Λογοτεχνίας / 1856 – 1950).  Η συγκεκριμένη παράσταση το επιβεβαίωσε πανηγυρικά.

Ανδρ. Καρανίκα – Δημητριάδου,

Συντονίστρια