Η πραγματική ιστορία του δικαστή Ιβάν Ίλιτς Μετσνίκοφ μεταφέρθηκε από την μητέρα του στον μέγιστο των Ρωσσικών γραμμάτων Λ. Τολστόι (09.09.1828 – 20.11.1910) και εκείνος, με την δύναμη της γραφίδας του, την μεταμόρφωσε σε μία νουβέλα που συγκινεί μέχρι και σήμερα στηλιτεύοντας το ψευδεπίγραφο των αποκαλούμενων «ευυπόληπτων» μελών της εκάστοτε «ανώτερης» κάστας, την μάταιη αναζήτηση των εφήμερων, τις ραδιουργίες για την απόκτηση αξιωμάτων, την στοχοποίηση της δόξας και του χρήματος ως ιδανικό ενώ την ίδια στιγμή, τα αέναα ερωτήματα της ανθρώπινης ψυχής για την φθορά, τον φόβο, τον σκοπό της ύπαρξης και την ισότητα όλων απέναντι στο κοινό τέλος αιωρούνται αμείλικτα.
Μετά την γλαφυρή εξιστόρηση της προσωπικής επαγγελματικής εξέλιξης του δικαστή Ιβάν Ίλιτς και την διαδρομή των προσωπικών του επιλογών, η αστεία αφορμή της πτώσης του πάνω σε ένα πόμολο σηματοδοτεί το εναρκτήριο λάκτισμα όλων των σοβαρών προβλημάτων του, την μακρά και αγωνιώδη πορεία του προς τον θάνατο αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το έναυσμα του ταξιδιού του στην αυτογνωσία, στην εσωτερική κρίση και τον πνευματικό λυτρωμό στην επικείμενη πορεία προς το αναπόφευκτο. Ως καλλιτέχνης ο Τολστόι διακρίνεται για τη βαθιά γνώση των κρυφών πτυχών της ψυχής και την άμεση καθαρότητα του αισθήματος και μέσα από όλη αυτή την διαδρομή επιτυγχάνεται η ουσιαστική επισήμανση προς τον θεατή ότι το μέγιστο δώρο είναι η ζωή και η διαχείρισή της.
Η παράσταση παίζεται στην Αθήνα με τεράστια επιτυχία για 6 συναπτά έτη. Η μαεστρική θεατρική διασκευή και η σκηνοθετική προσέγγιση της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη με το λιτό σκηνικό σε συνδυασμό με το δίδυμο των ηθοποιών Γιώργου Γαλίτη και Θανάση Κουρλαμπά να ξετυλίγουν το υποκριτικό τους ταλέντο αλλά και την σκηνική τους ευφυϊα, με διαρκή εναλλαγή τόσο φυσικά και αβίαστα, ισόποσα μοιρασμένη τόσο σε κωμικό και σε δραματικό επίπεδο της ενσάρκωσης και των 18 ρόλων της νουβέλας, με την εξαιρετική τους ερμηνευτική και κινησιολογική ικανότητα καθηλώνουν τον θεατή προκαλώντας την καταβύθιση στο ατομικό του μονοπάτι χωρίς όμως να τον αποκόπτουν και από τις προσωπικές του σανίδες σωτηρίας.
Η Λέσχη Ανάγνωσης με συγγενείς και φίλους παρακολούθησε την θεατρική αυτή παράσταση που απέσπασε τον θαυμασμό όλων και την μέθεξη. «Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του» είχε πει ο G. Bernard Shaw (Νόμπελ Λογοτεχνίας / 1856 – 1950). Η συγκεκριμένη παράσταση το επιβεβαίωσε πανηγυρικά.
Ανδρ. Καρανίκα – Δημητριάδου,
Συντονίστρια
Post a comment