Αφηγήσεις από τη συλλογή με τα κιτς αντικείμενα του Γιάννη Μπουτάρη
Ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες επιχειρηματίες και πολιτικούς, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, εκθέτει ένα μεγάλο μέρος της συλλογής του με κιτς αντικείμενα στην αθηναϊκή γκαλερί a.antonopoulou.art.
Η έκθεση στην γκαλερί a.antonopoulou.art φέρνει στο προσκήνιο το συλλεκτικό πάθος του Γιάννη Μπουτάρη και επιβεβαιώνει –ιδίως για όσους δεν γνώριζαν την ύπαρξη της συλλογής του– τη φήμη του ως αντισυμβατικού ανθρώπου, που δεν διστάζει να παίρνει το ρίσκο και να δοκιμάζει νέες εμπειρίες.
Ο ίδιος λέει: … Μέσα σε όλη αυτήν τη μάλλον πολυτάραχη πορεία, άρχισα να μαζεύω αντικείμενα χωρίς ιδιαίτερο σκοπό και λόγο, με ένα μόνο σκεπτικό: να έχω κάποια ενθύμια από πόλεις και χώρες που επισκεπτόμουν όλα αυτά τα χρόνια για να πουλήσω κρασιά. Αλλά ήταν όλα ευτελή και κακόγουστα, όπως είναι τα ενθύμια σ’ όλον τον κόσμο. Όταν αυτά παραμαζεύτηκαν και δεν είχα πού να τα βάλω, τα τοποθέτησα σε βιτρίνα στο κτήμα…
Η συλλογή του Γιάννη Μπουτάρη περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: ένα πλήθος από αντικείμενα που απεικονίζουν ζώα (πορσελάνινα, πλαστικά, ξυλόγλυπτα, σκαλισμένα σε μάρμαρο)· πορτρέτα πολιτικών αρχηγών τυπωμένα σε κούπες· ήρωες της ελληνικής μυθολογίας· μπούστα γυναικών και ημίγυμνες κοπέλες σε ερωτικές πόζες· αγωνιστικά αυτοκίνητα· δεκάδες αναπτήρες· ζωγραφιστά πιάτα, τασάκια, λυχνάρια· ρολόγια τσέπης και χειρός· κούκλες ματριόσκα· ευφάνταστα διακοσμημένες φιάλες ποτών· τσαγιέρες με λεοπάρ σχέδια· και μια μεγάλη ενότητα με μπιμπελό από διάφορες πόλεις, περιοχές και χώρες, στις οποίες ταξίδεψε ο κάτοχός τους τα τελευταία τριάντα χρόνια. Πολλά από αυτά τα ενθύμια είναι άμεσα αναγνωρίσιμα τοπόσημα: ο Παρθενώνας, ο Λευκός Πύργος, ο Πύργος του Άιφελ, η Όπερα του Σίδνεϊ, ο κόκκινος τηλεφωνικός θάλαμος ή το Manneken Pis («Ο μικρός που ουρεί») – το γνωστό μπρούντζινο άγαλμα των Βρυξελλών.
Τα μπιμπελό και σουβενίρ που συλλέγει ο Μπουτάρης ανήκουν στην κατηγορία του μελαγχολικού κιτς. Λειτουργούν δηλαδή σαν ονειρικές εικόνες με τις οποίες μπορούμε να αναπτύξουμε μια προσωπική σχέση. Τα αντικείμενα αυτά είναι κάτι παραπάνω από άψυχα αποκτήματα: με το να προβάλλουμε σε αυτά τις επιθυμίες μας, με ενοχικό τις περισσότερες φορές τρόπο, τους προσδίδουμε μια έντονη φετιχιστική διάσταση.
Τι συμβαίνει όμως όταν αυτά τα κιτς αντικείμενα εισέρχονται σε έναν χώρο τέχνης; Οι αφηγήσεις που παρουσιάζει η γκαλερίστα Αγγελική Αντωνοπούλου μέσα από τα κιτς σουβενίρ της συλλογής του Γιάννη Μπουτάρη παραπέμπουν σε μια εγκατάσταση σύγχρονης τέχνης. Σε κάθε ενότητα που στήνει η Αντωνοπούλου τα αντικείμενα της συλλογής αφηγούνται μια νέα ιστορία. Ο θεατής της έκθεσης καλείται να αναλογιστεί το βαθύτερο νόημα του συλλέγειν, την απατηλότητα που χαρακτηρίζει το κιτς και την αλληγορική δύναμη της ποιητικής του.
Από τις 23/9 – 29/10/2016, κατά τη διάρκειά της έκθεσης, η γκαλερί μεταμορφώνεται, πάνω σε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της Ν. Καρακωστάνογλου Μπουτάρη .
Χορηγός της έκθεσης είναι η οινοποιία Κυρ-Γιάννη, στης οποίας τις εγκαταστάσεις, στο Γιανακοχώρι έξω από τη Νάουσα, εκτίθετο ένα μεγάλο μέρος της συλλογής.
Επιμέλεια έκθεσης: Αγγελική Αντωνοπούλου
Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος με κείμενο του ιστορικού τέχνης Χριστόφορου Μαρίνου.
| Μέγας χορηγός: |
 |
| Χορηγός: |
 |
| Χορηγοί επικοινωνίας: |
 |
Αρχές του1960 μια νέα εταιρεία εισέρχεται στον χώρο της πλεκτικής και συγκεκριμένα στο χώρο της κάλτσας. Ο ιδρυτής της εταιρίας “ZITA”, Ζαφ. Καραγιαννίδης εμπνευσμένος οραματιστής και ήδη σπουδαίος μηχανικός, σχεδίασε νέες μηχανικές πατέντες που του επέτρεψαν να εξελίξει τις δημιουργικές δυνατότητες της κάλτσας και να αναπτύξει νέα προϊόντα στην αγορά της κάλτσας παρουσιάζοντας ξεχωριστές ιδέες για την εποχή.